Władysław Ludwig Ślewiński (ur. 1 czerwca 1856, zm. 24 marca 1918 w Paryżu) to jeden z przedstawicieli Młodej Polski oraz secesji. Jego kuzynem był malarz Józef Chełmoński i to on namówił młodego Ślewińskiego na wstąpienie do Szkoły Rysunkowej Wojciecha Gersona. Szybko jednak z niej zrezygnował, co absolutnie nie przeszkodziło mu w zostaniu wybitnym malarzem.
Swoją karierę artystyczną rozpoczął stosunkowo późno. Praktycznie wszystkie lata podczas których tworzył spędził we Francji, do której uciekł przed Urzędem Finansowym po klęsce w zarządzaniu majątkiem Pilaszkowice, który odziedziczył po śmierci matki. Niezwykłą umiejętnością Ślewińskiego było ukazanie nastroju w jakim znajdował się twórca podczas malowania portretów, zgodnie z zasadami malarstwa syntetycznego, a nostalgia oraz tęsknota za ojczyzną przejawiała się w jego twórczości niezależnie od kraju w jakim aktualnie przebywał.
Cechy twórczości: miłość do morza, która często ukazywała się w jego pracach, delikatna, charakterystyczna linia, miękkość oraz płynność form, linearyzm, umiejętne połączenie prostoty z dekoracyjnością, zamiłowanie do spokojnych pejzaży, surowych widoków oraz skromnych barw.
Wybrane dzieła:
Piwonie, Sierota z Poronina, Czesząca się kobieta, Kobieta z rudymi włosami, Wiejska dziewczyna w żółtej chustce.