Francisco José de Goya y Lucientes (ur. 30 marca 1746 w Fuendetodos, zm. 15 kwietnia 1828 w Bordeaux) to wybitny malarz hiszpański, nadworny artysta dynastii Burbonów.Talent Francisco został odkryty już w dzieciństwie, jednak dwukrotnie nie udało mu się dostać do królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Madrycie.
Po wielu latach został jej dyrektorem. Popularność jako malarz zdobył wykonują freski do kościoła w Saragossie. Szybko awansował i został nadwornym malarzem, co ograniczyło jego możliwości do tworzenia głównie królewskich portretów oraz gobelinów. W 1792 roku, na skutek ciężkiej, długiej choroby Goya traci słuch, opuszcza Hiszpanię i podróżuje do Francji, gdzie spędza resztę życia tworząc mroczne oraz niezwykle niepokojące dzieła, takie jak makabryczny Saturn pożerający własne dzieci.
Francisco Goya stał się ogromną inspiracją dla przyszłych romantyków.
Cechy twórczości: najważniejsza w sztuce jest niczym nieskrępowana wolność artysty, realizm szczegółów oraz nadzwyczajna nadwrażliwość, zamiłowanie do stylu klasycznego z elementami baroku, malarstwo przesycone atmosferą grozy oraz lęku, fragmentaryczny obraz świata.
Wybrane dzieła: Kaprysy, Maja naga i Maja ubrana, Saturn pożerający własne dzieci, Gdy rozum śpi, budzą się demony.
Polski
English