Tycjan (ur. ok. 1488-1490 w Pieve di Cadore, zm. 27 sierpnia 1576 w Wenecji) to włoski malarz, czołowy przedstawiciel szkoły weneckiej włoskiego malarstwa renesansowego. Uczeń Giovanniego Belliniego oraz Giorgionego. Uważany za niedościgniony wzór czystego, akademickiego malarstwa. Najczęstszą tematyką jego dzieł były motywy religijne, mitologiczne oraz alegorie, zaś charakterystyczną cechą portretów, które malował równie często, było przedstawienie postaci wyglądających, jakby były zanurzone w półmroku. Od jego imienia wywodzi się kolor - tycjan, który używany jest na określenie koloru rudopomarańczowego.
Wybrane dzieła: Madonna z dzieciątkiem, Cudowne uzdrowienie nogi, Portret mężczyzny, Portret kobiety.
