Jacek Malczewski herbu Tarnawa, (ur. 15 lipca 1854 w Radomiu, zm. 8 października 1929 w Krakowie) urodził się w zubożałej rodzinie szlacheckiej. Początkowo uczył się w domu pod czujnym okiem rodziców, jednak kiedy miał 13 lat zamieszkał u swojego wuja, gdzie jego nauczycielem został Adolf Dygasiński. Regularnie uczęszczał na zajęcia do Szkoły Sztuk Pięknych jako wolny słuchacz i były to jego pierwsze spotkania ze sztuką.
Na jego talent zwrócił uwagę Jan Matejko, który nakłonił go do podjęcia studiów w Szkole Sztuk Pięknych. Kilka lat później sam udzielał już lekcji - szczególnie kobietom, które w tamtych czasach nie miały możliwości podjęcia nauki na ASP. Został jednym z założycieli Towarzystwa Artystów Polskich Sztuka.
Cechy twórczości Malczewskiego: inspiracja polskimi tradycjami romantycznymi oraz folklorem, symbolizm przejawiający się w postaciach faunów, aniołów, centaurów, twórczość naznaczona obsesjami malarza: śmiercią oraz męką tworzenia, tematyka historyczno-patriotyczna (mistycyzm, mesjanizm, egzystencjalizm).
Pod koniec życia artysta stracił wzrok. Został pochowany w Krypcie Zasłużonych na Skałce w roku 1929.
Wybrane dzieła: Portret narzeczonej, Słoneczniki, Melancholia, Wigilia na Syberii.
Polski
English
