Stanisław Mateusz Ignacy Wyspiański (ur. 15 stycznia 1869 w Krakowie, zm. 28 listopada 1907) to prawdziwy człowiek renesansu - polski pisarz, malarz, twórca nowoczesnego teatru polskiego - artysta o wielu twarzach. Kształcił się w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych oraz na Uniwersytecie Jagiellońskim. Współpracował z Janem Matejką przy wykonywaniu polichromii w krakowskim Kościele Mariackim.
Cechy twórczości: duże zamiłowanie do malowania portretów, mistrzowskie uchwycenie pozornie nieistotnych oraz nieuchwytnych detali, zwięzłość w przekazywaniu emocji oraz treści, działalność malarska nierozerwalnie połączona z bogatą twórczością literacką.
Choć Wyspiański żył tylko 38 lat, jego krótkie życie po brzegi wypełnione było sztuką. Pozostawił po sobie również ogromny artystyczny spadek. Tworzył do swoich ostatnich dni. Kiedy nie miał już siły w rękach, kazał przywiązywać sobie do nich deski, aby choć trochę je ustabilizować. Zmarł na syfilis, miejscem ostatniego spoczynku artysty stała się Skałka.
Najważniejsze dzieła: Dziewczynka w ludowym stroju, Chłopiec z kwiatem, Portret dziecka, Pejzaż z rzeką, Zagroda w Konarach, Śpiące dziecko na poduszce.
