Ignacy Aleksander Gierymski (ur. 30 stycznia 1850 w Warszawie, zm. między 6 a 8 marca 1901 w Rzymie) to niezwykle wrażliwy dziewiętnastowieczny artysta zafascynowany światłem. Prekursor polskiego impresjonizmu, przedstawiciel realizmu. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Monachium, jego najwybitniejszy okres twórczości przypada na lata, które malarz spędził w Warszawie. W okresie tym tworzył dzieła oparte na codziennym życiu biedoty warszawskiej, w tamtych czasach jednak nie został doceniony i w pogoni za chlebem na zawsze opuścił kraj. W sztuce skupiał się na zagadnieniu wzajemnego oddziaływania na siebie koloru i światła. Ostatnie lata życia spędził w zakładzie dla umysłowo chorych w Rzymie.
Wybrane dzieła: Żydówka sprzedająca owoce, W altanie, scena sądu z “Kupca weneckiego” wg. Williama Szekspira, Wieczór nad Sekwaną, Trumna chłopska.
Polski
English
