Stanisław Ignacy Witkiewicz, ps. Witkacy (ur. 24 lutego 1885 w Warszawie, zm. 18 września 1939 w Jeziorach) urodził się w Warszawie jako syn malarza i pisarza Stanisława Witkiewicza oraz nauczycielki muzyki. Pierwszymi latami edukacji zajął się jego ojciec twierdząc, że szkoła zniszczy indywidualizm tak młodego oraz podatnego na wpływy człowieka. Korepetycji Witkacemu udzielali najwybitniejsi artyści oraz profesorowie uniwersyteccy, jednak wbrew woli ojca zaczął uczęszczać na Akademię Sztuk Pięknych.
Po kilku latach wydał swoje dzieło Nowe formy w malarstwie i wynikające stąd nieporozumienia zawierające Teorię Czystej Formy. Czysta forma zdeterminowała całą jego twórczość, wykorzystał ją również w teatrze, inspirując reżyserów i okazując się prawdziwym wizjonerem. Witkacy był również niezwykle płodnym i zaangażowanym pisarzem, a kilka z jego utworów doczekało się nawet inscenizacji na deskach teatru.
Wybrane dzieła: Ogólne zamieszanie, Rąbanie lasu, Kompozycja fantastyczna, Kuszenie św. Antoniego.
Życie Witkacego było niezwykle burzliwe, przepełnione romansami, alkoholem oraz licznymi używkami, których wpływ zaobserwować możemy w jego dziełach.